ضرورت توجه قارى قرآن به وقف و ابتدا را مى توان اينگونه تبيين كرد:
اولا: بـراى قـارى ممكن نيست مقدار قابل توجهى از قرآن را با يك نفس و بدون وقف بخواند, پس لازم است براى تنفس و استراحت هم كه شده , جاهايى راانتخاب كند تا بر آنها وقف نمايد.
ثانيا: بر فرض كه كسى بتواند مقدار معينى از قرآن را با يك نفس بخواند, اين امر, يعنى وصل همه كـلـمات به يكديگر, گاهى ايجاد خلل در معنا مى كند ومعنايى را به ذهن شنونده مى آورد كه به طور حتم , مقصود خداوند نيست , مانندوصل (اصحاب النار) به (الذين يحملون العرش ), در سوره غافر (40) آيه 6 و7: (وكـذلك حقت كلمت ربك على الذين كفروا انهم اصحاب النار, الذين يحملون العرش ومن حوله يسبحون بحمد ربهم ...).
كه اين توهم را ايجاد مى كند كه دوزخيان , عرش خدا را به دوش مى كشند.